Karol Mitka

Maszyna była prawie gotowa. Wystarczyło tylko dokręcić kilka śrubek i podłączyć ostatnie przewody. A potem, oczywiście, przeprowadzić próbę generalną. Profesor Kreuzmann złapał śrubokręt i zabrał się z zapałem do pracy. Kucnął przy jednym z ogniw energetycznych i wtedy poczuł dotyk czegoś zimnego na karku. Zaskoczony, poderwał się i odwrócił. Skamieniał ze strachu, gdy ujrzał nieznajomego mężczyznę z pistoletem w dłoni.

– Nie ruszaj się – rzekł tajemniczy gość wypranym z emocji głosem.

– K… K… Kim pan jest? – wydukał Kreuzmann.

Stare przysłowie mówi, że miłość i sraczka przychodzą znienacka. John od dłuższego czasu marzył, by spotkało go to pierwsze. Niestety, Bóg nie był dla niego łaskawy. Rozwolnienie dopadło mężczyznę w najmniej odpowiednim momencie. Przekradał się właśnie za plecami grupy niegdyś ludzi, teraz zaś bestii w stanie zaawansowanego rozkładu, gdy jego kiszki głośnym burczeniem zgwałciły panującą na ulicy ciszę. Po tygodniach picia wody z kałuż i żywienia się czym popadnie  układ pokarmowy powiedział dość.

Kiedy noc zrównała się z dniem, niebo przybrało barwę szkarłatu, a Mars ustawił się w opozycji do Saturna, wśród pokrytych śniegiem skał zbiegła niewolnica wydała na świat syna.

Z układu planet wynikało, że chłopiec ma szanse zostać wielkim władcą, zdolnym zjednoczyć zwaśnione plemiona Kargarów i podbić najpotężniejsze imperia.

I tak by się pewnie stało, gdyby nie wataha wygłodniałych wilków, które rozszarpały jego oraz matkę na strzępy.